వేధిస్తోంది. వెంటాడుతోంది. మరచిపోదామని పడుకుంటే పక్కనే ఒత్తిగిల్లి పడుకుంటోంది. సిగరెట్‌ నుసిలా విదిలిద్దామంటే దాని నుంచి వచ్చే పొగలా చుట్టుపక్కల అంతటా ఆవరిస్తోంది. ఉదయాన్నే వాకింగ్‌ చేస్తూంటే చుట్టూ నడిచే వారందరి ముఖాల్లోనూ బెంగే కనిపిస్తోంది. పోనీ, చాలా దూరం వెళ్లిపోయి ఆ బెంగకు దూరంగా జరుగుదామంటే కారు స్టీరింగ్‌లోంచి తొంగి చూస్తోంది. గుడిలో, చర్చిలో, మసీదులో, పెళ్లిలో, పేరంటంలో, మంచులో, వేడిలో, వర్షంలో, ఉదయం, సాయంత్రం, అర్ధరాత్రి, అపరాత్రి, సాయం సంధ్యలో ఎక్కడ చూసినా బెంగే. బాటిల్లో, గ్లాసుల్లో వివిధ రంగుల్లో, అనేక రూపాల్లో, అనేక తీరుల్లో, అనేకానేకమంది మనుషుల్లో బెంగ తాండవిమిస్తోంది. మన బతుకులు మనవి కాకుండా పోతున్నాయని, ఎదుటి వారి శాసనాలతో మనం బతకాల్సి వస్తోందని బెంగగా ఉంటోంది.
ప్రేయసి జడను మల్లెపూలతో అలంకరిద్దామంటే ఆమె మెడపైన బెంగ వెక్కిరిస్తోంది. ప్రియుడి చేతిలో చేయివేసి ధైర్యం చెబుదామంటే అతని వేళ్లు బెంగతో ముడుచుకుపోయినట్లుగా ఉన్నాయి. పరీక్షల వేళ నా కూతురి తల నిమిరుతూ కాసింత ధైర్యం చెబుదామంటే ఆ చిన్నారి కళ్లల్లో ర్యాంకుల బెంగ స్పష్టంగా కనపడుతోంది. కవిత్వమో, కథో చదువుదామని సంకలనమో, పత్రికో తిరగేస్తే నా ఇష్టకవి అక్రమ నిర్భంధం గుర్తొచ్చి అక్షరమంత బెంగ నన్ను ఆవరిస్తోంది. కాగితం మీద కాసిన్ని అక్షరాలు వొలకపోద్దామనుకుంటే భాష బెంగతో బయటకు రానంటోంది. తొలిరేయిలో నవ దంపతులు ఓ దేదీప్యమానమైన అలౌకికానందంలో మునిగి తేలుదామనుకుంటే వారి వేళ్లపై కంప్యూటర్‌ గీతలు కనపడి యవ్వనం బెంగటిల్లుతోంది. బెంగ… బెంగ… బెంగ… ఎందుకో తెలియని, తెలియకూడని, ఓ రహస్య మందిరంలో చిక్కుకున్న చిలుకలా కానరావడంలేదు.
జీవించడమంటే పువ్వులా పరిమళించాలి కదా… సూర్యోదయంలా వెలుగులు ప్రసరించాలి కదా… వెన్నెలలా వికసించాలి కదా… అలా పరిమళించకుండా, ప్రసరించకుండా… వికసించకుండా బతుకు బెంగ బెంగగా ఎందుకు మారుతోంది.
నిన్న బాగుందని అనుకోకుండా… రేపు బాగుంటుందని భరోసా లేకుండా… ఈరోజు ఇలా ఉన్నామేమిటని ప్రశ్నించుకోకుండా బతుకేస్తున్నామేమిటి… ఇష్టాలు, స్నేహాలు, ప్రేమలు, బంధాలు, అనుబంధాలు, ఆత్మీయతలు, అభిప్రాయాలు, విమర్శలు, వ్యతిరేకతలు, అంగీకరించడాలు, పొగడ్తలు, తెగడ్తలు, కలవడాలు, విడిపోవడాలు, పుట్టుకలు, మరణాలు ఇవేవీ వంటికి పట్టించుకోకుండా అలా నిర్జీవంగా, నిర్వికారంగా, నిర్ధయగా, నిర్భీతిగా, నిర్లజ్జగా, నిస్సిగ్గుగా బతికేస్తున్నామేమిటీ. ఇలా బతుకుతున్నా బెంగ ఇంకా మనల్ని వదలడం లేదేమిటి. బెంగ మనల్ని వీడడం లేదేమిటి. బెంగ మన శరీరంలో భాగమయ్యిందేమిటి.
చుట్టూ అందరూ ఉన్నా ఎవరూ లేని ఏకాకి వొంటరితనంలో బెంగగా కాలం వెళ్లదీస్తున్నామేమిటి. మనది మనకు కాకుండా పోతుందనే బెంగను మోస్తున్నామేమిటి. అసలు బెంగే మన ప్రాణంగా మారిందేమిటి. మన ముందుతరం ఇలాగే ఉందా. ఆ ముందు తరానికి బెంగ అంటే తెలుసా. అంతకు ముందు తరానికి బెంగ అనే మాట పుడుతుందనే ధ్యాస ఉందా… మనకే ఇలా జరుగుతోందా!?… సమస్త మానవాళి బెంగతోనే సహవాసం చేస్తోందా!?… బస్సులో నీ పక్కనే కూర్చున్న వాడు భరోసాగానే ఉన్నాడా… బెంగతో అల్లాడుతున్నాడా… మనల్ని కూడా అతను అలాగే అనుకుంటున్నాడా… సినిమా చూస్తున్న వారంతా వారిని వేధించే బెంగను ఇంటి దగ్గరే వదిలి వస్తున్నారా…. పోనీ, తెరపై తన దృశ్యాన్ని తానే చూసుకుని మరింత బెంగటిల్లుతున్నారా…
ఆమెకు అతనిపై బెంగగా ఉందా… వస్తాడనా… రాడనా… రాకూడదనా…
అతను ఆమె గురించి బెంగ పెట్టుకున్నాడా…. రమ్మనదనా… రానియ్యదనా… వెళ్లకూడదనా…
పాఠాలు చెబుతున్న టీచర్‌కి తన విద్యార్ధి మార్కులపై బెంగగా ఉందా… పోనీ, విద్యార్ధికి మంచి మార్కులు రాకపోతే టీచర్‌ ఏమవుతుందో అని బెంగగా ఉందా. బయటకు వెళ్లిన కొడుకు ఇంటికి రావడంపై బెంగ, ఇంట్లో ఉన్న భర్త బయటకు వెళ్లకపోవడంపై బెంగ… కన్నవారికి పట్టెడన్నం పెట్టలేమని బెంగ, కనిపెంచిన వారికి గుప్పెడు మెతుకులు రహస్యంగా పెట్టడమెలా అని బెంగ.
నాకు మా అమ్మ లేనందుకు బెంగగా ఉంది….
నా కూతురికి వాళ్ల అమ్మ లేనందుకు బెంగగా ఉంది….
బెంగకి మందు అమ్మే అనిపిస్తోంది.
సీనియర్‌ జర్నలిస్టు, 99120 19929
